به نقل از «ایسنا»

نوروز و سنت‌های کم‌رنگ شده در کهن دیار طبرستان

تاریخ انتشار: ۲۲ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۳۹۲۰۶

ایسنا/مازندران نوروز جشنی ماندگار از تاریخ باستان ایران است که در آستانه فصل بهار طبیعت در هر استانی با آداب و رسوم خاص خود برگزار می‌شود که در مازندران هم این ایام همراه با آیینی است که ماندگاری آن به دوره باستان می‌رسد.

جشن نوروز با پیشینه و تاریخچه‌ای سه هزار ساله یکی از کهن‌ترین و مهم‌ترین عیدهای ملی در جهان محسوب می‌شود که طبق افسانه‌ها منشاء پیدایش و نام‌گذاری آن را به «جمشید» نسبت می‌دهند و اینکه نخستین پادشاهی که موجب رسمیت پیدا کردن نوروز شد کوروش کبیر بود که وی قبل از میلاد دستور پاکسازی محیط زیست، ترفیع نظامیان، عفو مجرمان را به این روز موکول می‌کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همچنین مرسوم بوده در دوره ساسانی ۲۵ روز قبل از شروع بهار با برپایی ۱۲ ستون خشت خام با کاشت  جو، گندم ، برنج و ارزن و... تا شانزدهمین روز فروردین در انتظار بارور شدن گیاهان می‌نشستند چرا که این عقیده را داشتند که هرچه گیاهان بارورتر شوند در آن سال محصولات بهتر و بیشتری دارند.

همچنین در این دوران رایج بود که مردم در بامداد نوروز به سمت یکدیگر آب پاشی کنند و نیز آتش روشن کردن در شب نوروز از زمان هرمز اول مرسوم شد و از دوره هرمز دوم دادن سکه به عنوان هدیه و عیدی در نوروز رایج شد.

در اسلام نیز نگاهی خجسته به نوروز و تاکید بسیاری به گرامی داشتن آن شده است به طوری که از دیدگاه اسلام اتفاقات فرخنده در این روز رخ داده و بیان شده نوروز همان روزی است که خداوند در آن از بندگانش پیمان گرفت که او را پرستش کنند و هیچ چیزی را شریک او ندانند و این که به پیامبران و اولیایش ایمان بیاورند و آن نخستین روزی است که خورشید در آن طلوع کرده، و بادهای باردار کننده در آن وزیده است و گل‌ها و شکوفه‌های زمین آفریده شده است.

نام نوروز و یا اسامی شبیه به آن در جغرافیای نوروز شامل سراسر خاورمیانه، قزاقستان، بالکان، تاتارستان، در آسیای میانه چین غربی(ترکستان چینی) زنگبار، سودان و در آسیای کوچک سراسر قفقاز تا آستراخان و همچنین بنگلادش، آمریکای شمالی، پاکستان، بوتان، هند، تبت و نپال می‌شود.

در عقیده‌های باستانی این اعتقاد حاکم است که قهرمانان و افراد زاهد و پاک سیرت در سال یکبار برای دیدن بازماندگانشان پایین می‌آیند و برکت را به خانه‌های عزیزانشان می‌آورند به شرطی که خانه را تمیز و پاک ببینند اما اگر خانه را در هم و کثیف ببینند برکت را نخواهند خواست و آن را ترک می‌کنند این ارواح از اولین طلوع فروردین و نوروز حاضر می‌شوند و تا روز ۱۰ فروردین یا به روایتی روز ۱۹ حضور می‌یابند بدین گونه که در پشت بام‌ها مراسم روشن کردن آتش انجام می‌پذیرد تا راه خانه‌ها به این ارواح‌ها نشان داده شود.

مادرمه سنت زیبای نوروز

 یک محقق و پژوهشگر مازندرانی در گفت‌وگو با «ایسنا» به آیین‌های سنتی عید نوروز در «کهن دیار طبرستان» می‌پردازد و می‌گوید: «مادرمه» یکی از سنت‌های مهم نوروز این استان شمالی است، از جمله آدابی که همزمان با حلول سال نو در بابل و سایر نقاط استان مازندران برگزار می‌شود، پوشیدن کفش و لباس نو، جمع شدن اعضای خانواده‌ها در کنار سفره هفت سین به عنوان سمبل امید، فراوانی نعمت، برکت، شادابی و شگون، هنگام تحویل سال نو، حضور بر مزار شهیدان و درگذشتگان خانواده، آشتی کنان، دید و بازدیدهای اقوام و آشنایان از یکدیگر، عیدی دادن و عیدی گرفتن، عیادت و دلجویی از بیماران و مسافرت به مکان‌های متبرک، مذهبی و سیاحتی است.

صالح طبری می‌افزاید: از رسم‌های متداول در روستاهای بابل آیین سنتی«مارمه» است که در نخستین روز سال نو برگزار می‌شود.مارمه به معنای آغاز ماه نو است و بر حسب عادت و تجربه، پسر یا دختر، یا ساداتی که قدمش در گذشته منشاء خیر و خوشی و برکت بوده است، قرآنی را که از شب قبل از آغاز سال نو (ماه سر) در بیرون از خانه قرار داده بود آن را به همراه گل یا سبزه به نشانه میمنت، برکت و خوشبختی به داخل خانه می‌آورد.

این پژوهشگر مازندرانی ادامه می‌دهد: ورود «مارمه» به خانه، با ذکر و صلوات و قرائت دعای (یا مقلب القلوب) همراه است، همچنین در ابتدای سال نو، برگ سبزی نیز بر درگاهی اتاق خانه‌ها نصب می‌کنند که به نشانه سرسبزی، شگون و طراوت است.

نوروز خوانی 

 این محقق به سنت نوروزخوانی دراین ایام اشاره می‌کند و یادآور می‌شود: آیین‌های مرسوم پیشباز از نوروز باستانی، بخشی از اعتقادهای مردم این سامان را تشکیل می‌دهد که از دیرباز تاکنون به آداب و فرهنگ عامه مردم نیز تبدیل شده است.

وی ادامه می‌دهد: از جمله افرادی که طلیعه سال نو را به مردم بشارت می‌دهند، نوروزخوانان هستند، معمولاً دو هفته پیش از فرا رسیدن عید، نوروزخوان  با لباس محلی و به همراه یکی از دستیارانش به درِ خانه‌های مردم می‌روند و پس از همنوایی و خواندن اشعاری از قدرت حق تعالی در زمینه خلقت بشر از حضرت آدم تا حضرت خاتم(ص) و ائمه اطهار(ع) برای ساکنان آن منزل، آرزوی سلامت، تندرستی و برآورده شدن خواسته‌هایشان را می‌کند.

صالح طبری می‌گوید: در خاتمه، نوروزخوانان با دریافت انعام یا تبرک به خانه دیگران می‌روند تا بشارت طلیعه سال نو را به مردم اعلام کنند. نوروزخوانی در سطح بازار و خیابان‌های شهرها و محلات و روستاها نیز به صورت انفرادی و دسته‌های چند نفره با خواندن اشعار و نواختن سازهای محلی انجام می‌شود.

 سنت‌های زیبای نوروز به دست فراموشی سپرده شد

اسماعیل جهانبخش یکی از ریش سفیدان مازندرانی نیز در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: در گذشته با نزدیک شدن نوروز شهر و روستا حال و هوای خاصی داشت شوق و ذوقی که بین مردم در استقبال از نوروز شاهد بودیم همانند فصل بهار زیبا و دوست داشتنی بود.

وی ادامه می‌دهد: خانه تکانی، خروج وسایل کهنه از منزل، شست‌وشوی فرش، خرید لباس‌های نو، خرید شیرینی وآجیل، پخت تخم مرغ و رنگ کردن آن، خرید هفت سین سفره نوروز، گذاشتن پول عیدی خانواده وسط قرآن، انتخاب فرد خوش قلب برای مادرمه در ساعت تحویل سال نو، دید و بازدید، آشتی ورفع کدورت دیرینه از هم از جمله سنت‌های نوروز بوده است.

این پیرمرد با تجربه با اشاره به اینکه ساختمان‌های زمان قدیم بیشتر کاه‌گلی بود، یادآور می‌شود: وقتی به سال نو نزدیک می‌شدیم زنان خانواده به کمک همسایه‌ها و دوستان به وسیله مصالحی همچون گل رس، سبوس برنج و کود حیوانی گاو ملات درست کرده و اقدام به تعمیر دیوارهای منازل کاه‌گلی می‌کردند.

وی می‌افزاید: حال و هوای خانواده‌ای که عروس داشتند بسیار بهتر از دیگر مردم بود چون رسم بود به مناسبت هرعیدی از جمله عید نوروز، عید فطر و عید قربان خانواده داماد با خرید طلا، گوسفند و یا لباس به دیدن عروس بیایند و به اوهدیه دهند.

جهانبخش با ابراز خرسندی از اینکه کودکان زمان ما شادتر از همیشه بودند با حال و هوای کودکی وقتی نوروز می‌شد لباس نو به تن کرده دسته جمعی در خانه‌ها را می‌زدند و درخواست عیدی می‌کردند، خاطرنشان می‌کند: اما نه پول، بلکه به آنها تخم مرغ رنگ کرده و شیرینی عیدی می‌دادند و این رسم دیرینه بود.

جهانبخش با اشاره به اینکه دیدار از پدرومادر وبزرگ خانواده در رأس دید و بازدیدها قرار داشت، می‌گوید: این سنت‌ها بسیار کمرنگ شده و کمتر به آن توجه می‌شود.

وی با اشاره به اینکه در گذشته یک دقیقه به تحویل سال نو دم در هر خانه‌ای یکی از اعضای خانواده یا یک فردی که اعتقاد داشتن قدم مبارک و پر خیر و برکت دارد قرآن بدست همراه چند شاخه گل آلوچه منتظر اعلام سال تحویل بود تا بلافاصله وارد منزل شده تا اولین نفری باشد که در سال جدید وارد خانه می‌شود، می‌گوید: با ورودش به او عیدی می‌دادند اما امروزه این سنت از بین رفته و آن را خرافات می‌دانند.

جهانبخش با یادآوری اینکه مردم در گذشته این ایام را به شادی می‌گذراندند، گفت: الان مردم تنها به خرید لباس و بازدیدهای مختصر با خانواده درجه یک بدون انگیزه، بدون روحیه شاد بسنده می‌کنند و همان ساعت کمی که در کنارهم هستند ترجیح می‌دهند سریع‌تر مهمانی به پایان برسد و در کنج خانه خود سرگرم موبایل و تلویزیون شوند.

وی با تداعی دوران قدیم می‌افزاید: یادم هست در گذشته فامیل‌های بسیار دور بدون داشتن وسیله نقلیه گاها با پای پیاده و دسته جمعی عید دیدنی حتی دیدن فامیل‌های بسیار دور می‌رفتند و در کنار هم ساعات خوشی داشتند آنقدر شاد بودند که غم و غصه‌ها را فراموش می‌کردند.

این ریش سفید بابلی با آرزوی سالی خوش برای هم میهنان کشور ابراز امیدواری می‌کند: ای کاش صفا و صمیمیت گذشته در زندگی ماشینی کنونی جای پیدا کند و عید نوروز با همان هدف اصلی در زندگی مردم ساری و جاری شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: منطقه مازندران صالح طبری اسماعیل جهانبخش مادرمه جشن نوروز استانی اجتماعی استانی اقتصادی چهارشنبه سوری ماه رمضان خانه ها سنت ها سال نو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۳۹۲۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گره اندر گره

تین نیوز  رانندگان و مالکان اتوبوس ها در 365 روز سال منتظرند که ناوگان فرسوده نوسازی شود، حقوق رانندگان ثابت و قیمت بلیت ها واقعی و غیردستوری شود و مسئولان برای این صنف با توجه به نیازمندی ها و درخواست های رانندگان و شرکت های مسافری تصمیم بگیرند.    با این حال، برآیند گفت وگو با اهالی صنف این است که مسئولان بدون توجه به پیشنهادهای کارشناسانه و دلسوزانه بخش و بیشتر بر اساس مصالح مدیریتی، خط مشئ هایی تعیین می کنند که به ضرر مجموعه فعالان حمل و نقل جاده ای مسافری تمام می شود. غلامرضا خادمی زاده، رئیس کانون سراسری انجمن های صنفی رانندگان و دارندگان حمل ونقل جاده ای مسافری کشور در گفت وگو با ترابران، درباره دلایل مختلف کاهش مسافران جاده ای و در عین حال، کمبود بلیت اتوبوس در ایام نوروز 1403 توضیحاتی ارائه داده است.

ترابران: لطفاً برایمان توضیح بدهید که افزایش 25 درصدی قیمت بلیت اتوبوس که از 15 اسفند اعمال شد، چه تاثیری بر روند سفرهای نوروزی از طریق ناوگان مسافری داشت؟

در بحث افزایش قیمت بلیت اتوبوس، ما مشکلات فراوانی داشتیم، زیرا در ابتدا، وزیر راه به علت قول ها و تعهداتش نسبت به هیئت دولت در خصوص کنترل قیمت ها، با افزایش نرخ مخالفت می کرد، بنابراین ما هم اعتراضات خود را به همه نهادها و ارگان های مربوطه نظارتی و امنیتی اعلام کردیم که با این نرخ ها حرکت اتوبوس ها اصلاً به صرفه نیست چون اساساً بحث افزایش نرخ نیست، بحث یکسر خالی است، زیرا در ایام نوروز در برخی استان ها و شهرها مسافر هست، ولی در برگشت دیگر مسافری برای مبدأ نیست، در پایان سفرهای نوروزی هم به مبادی خاص مسافر هست، ولی برعکس نیست؛ بنابراین چون مشکل یک سر خالی را داشتیم، درخواست افزایش قیمت کردیم تا رانندگان و مالکان اتوبوس انگیزه ای برای فعالیت داشته باشند.

ضمن اینکه امسال استثنای دیگری هم داشتیم و آن تقارن ماه مبارک رمضان با پیک سفرهای نوروزی بود. بسیاری از مردمی که قصد سفر داشتند، به دلیل محدودیت های مربوط به روزه داری نمی توانستند مسافرت کنند. همانطور که می دانید اغلب مصرف کنندگان ناوگان جاده ای اقشار متوسط رو به پایین هستند و این افراد معمولاً بیشتر به عقاید مذهبی خود پایبند هستند، بنابراین هم کاهش شدید مسافر و هم مشکل یک سر خالی را داشتیم و با این شرایط، انگیزه ای هم برای مالکان و رانندگان نمی ماند.

البته این افزایش نرخ دردسر زیادی داشت و هنوز هم دردسر داریم، زیرا رسماً اعلام نشده بود. وزارت راه و شهرسازی محافظه کاری کرد و وزیر راه در برخی مصاحبه ها اعلام کرد که افزایش نرخ نداریم و در برخی صحبت های دیگر گفت افزایش نرخ داریم یا سازمان راهداری یک بار اعلام کرد که 30 تا 40 درصد افزایش نرخ داریم و بعد بار دیگر اعلام کرد که فعلاً افزایش نداریم. همین تناقض گویی ها باعث شد برخی از نهادهای نظارتی ازجمله تعزیرات در بعضی استان ها و ادارات کل صمت نامه بزنند، مکاتبه کنند و به صورت حضوری جلوی کار را بگیرند.

نفر- کیلومتر در کشور ما برای اتوبوس های VIP، 1662 تومان ، اما قیمت فروش آن 410 تومان است و قیمت نفر -کیلومتر اتوبوس های عادی هم 1089 تومان است، ولی با قیمت 240 تومان به فروش می رسد، یعنی ما حدوداً یک چهارم قیمت واقعی دریافت می کنیم

در اوج سفرهای نوروزی، واقعاً درگیری های زیادی داشتیم تا حدی که در برخی استان ها مانند کردستان و لرستان شرکت های مسافربری تهدید به تعطیلی و اعمال جریمه هم شدند، بنابراین آن افزایش 25 درصدی کمک آنچنانی برای ما نداشت. خیلی از شرکت ها به دلیل نامه های ادارات کل صمت نتوانستند پیش فروش بلیت داشته باشند یا برخی مالکان تمایلی برای انجام سفر نداشتند. همان طور که می دانید انجام سفرهای ایمن و آسوده نیاز به آرامش خاطر رانندگان و مالکان اتوبوس ها دارد، اما متأسفانه با وضعیتی که برایتان توضیح دادم، مالکان و رانندگان چون آرامش نداشتند، نتوانستند خدمات درخوری را به مسافران ارائه دهند.

متاسفانه سازمان راهداری نه تنها هیچ کمکی نکرد، بلکه اطلاعیه ای دادند که بسیار غیرکاشناسی و به نحوی مضحک بود. اعلام کردند که رانندگان بخش کالا که علاقه دارند می توانند در ایام نوروز در بخش مسافری هم فعالیت کنند در حالی که اگر راننده بازنشسته دفترچه اش ابطال شده، راننده کامیون هم دفترچه ندارد، اگر راننده بازنشسته کارت هوشمند مسافر ندارد، راننده بخش کالا هم ندارد، اصلاً کدام رانندگان حمل کالا با آن میزان حقوق و آسایش و آرامش که نه پلیس راه و نه گشت و نه دلالی مزاحمش می شود وارد این حوزه می شود؟!

ترابران: البته ظاهراً همان میزان افزایش 25 درصدی هم برای بخش مسافری رضایت بخش نبود و مدیرعامل اتحادیه تعاونی مسافربری های کشور هم گفتند این افزایش، دردی از مشکلات رانندگان و صاحبان اتوبوس ها دوا نمی کند.

ببینید ما در دنیا چیزی به نام آمار و محاسبات داریم و هر کاری نیاز به برنامه ریزی براساس آمار دارد. در حمل ونقل در تمام دنیا، در بخش کالا تن- کیلومتر را داریم و در بخش مسافر نفر-کیلومتر که براساس انواع هزینه ها، میزان تورم بنابر آمار بانک مرکزی و قیمت قطعات و تعمیرات، از هزینه بیمه تا حقوق راننده و عوارض بین راهی محاسبه می شود. نفر- کیلومتر در کشور ما برای اتوبوس های VIP، 1662 تومان ، اما قیمت فروش آن 410 تومان است و قیمت نفر -کیلومتر اتوبوس های عادی هم 1089 تومان است، ولی با  قیمت 240 تومان به فروش می رسد، یعنی ما حدوداً یک چهارم قیمت واقعی دریافت می کنیم.

اگر نرخ امروز ما 4  برابر شود، تازه با قیمت قانونی برابر می شود. به این ترتیب، با 25 و30 درصد افزایش هم هیچ مشکلی حل نمی شود. شما ببینید با توجه به افزایش حداقل حقوق توسط وزارت کار، چند درصد حق بیمه رانندگان بالا رفته و چقدر حقوق رانندگان باید افزایش پیدا کند. پس از آن 25 درصد افزایش، 30 درصد آن بابت کمیسیون و عوارض کسر می شود.

پس واقعاً هیچ کمکی به معیشت رانندگان نشده، چون ما با نرخ واقعی فاصله داریم، این افزایش 25 درصدی فقط مسکن موقت بود، ولی با عملکرد وزیر راه و سازمان راهداری به عنوان متولی حمل ونقل جاده ای، لذت همان افزایش 25 درصدی قیمت بلیت را نتوانستیم بچشیم و با توجه به کاهش سفرها، در اوج سفرهای نوروزی تا 40 درصد اتوبوس ها با ظرفیت کامل حرکت نکردند.

تا سه سال پیش قیمت گذاری دست بخش خصوصی بود و متاسفانه اشتباه از خودمان بود که فقط نگران مسائل اقتصادی مسافران بودیم و نرخ های بلیت را واقعی نکردیم اما الان قیمت ها از طرف دولت دستوری شده است و همه فعالان را دچار مشکل کرده است، زیرا مسئولان در سازمان راهداری و وزارت راه بیش از هر چیز به پاسخگویی به مدیران رده بالای خود می اندیشند و در تصمیمات خود منافع و مصالح بخش را در نظر نمی گیرند.

ترابران: با توجه به مشکلاتی که به آنها اشاره کردید و حقوق کم رانندگان، آیا همه رانندگان فعال در انجام سفرهای نوروزی همکاری کردند؟

رانندگان به دلیل اینکه حقوقشان سرویسی است و کمترین حقوق در بین اقشار کارگری کشور را می گیرند، برای تامین هزینه های زندگی مجبورند که سرویس بروند و همه رانندگان در ایام نوروز حاضر بودند؛ پس اگر ما با کمبود راننده مواجه شدیم، به دلیل عدم برنامه ریزی و ساماندهی سازمان راهداری بود.

تا سه سال پیش قیمت گذاری دست بخش خصوصی بود و متاسفانه اشتباه از خودمان بود که فقط نگران مسائل اقتصادی مسافران بودیم و نرخ های بلیت را واقعی نکردیم اما الان قیمت ها از طرف دولت دستوری شده و همه فعالان را دچار مشکل کرده است

ما پیش از عید، به سازمان نامه زدیم و خواستیم که مانند ایام اربعین از رانندگان بازنشسته ای که هنوز توانایی انجام کار را دارند استفاده کنیم تا در پیک سفرهای نوروزی به ما کمک کنند. چندین نامه از طریق کانون رانندگان و دارندگان بخش مسافری ارسال کردیم و به صورت تلفنی و حضوری در جلسات این موضوع را پیگیری کردیم و قرار بود همکاری کنند، اما متاسفانه سازمان راهداری نه تنها هیچ کمکی نکرد، بلکه اطلاعیه ای دادند که بسیار غیرکاشناسی و به نحوی مضحک بود. اعلام کردند که رانندگان بخش کالا که علاقه دارند می توانند در ایام نوروز در بخش مسافری هم فعالیت کنند در حالی که اگر راننده بازنشسته دفترچه اش ابطال شده، راننده کامیون هم دفترچه ندارد، اگر راننده بازنشسته کارت هوشمند مسافر ندارد، راننده بخش کالا هم ندارد، اصلاً کدام رانندگان حمل کالا با آن میزان حقوق و آسایش و آرامش که نه پلیس راه و نه گشت و نه دلالی مزاحمش می شود وارد این حوزه می شود؟!

رانندگان بخش باری علی رغم محدودیت تردد کامیون ها در برخی ایام نوروز، حاضر نمی شوند با این حقوق پایین برای ما کار کنند و ترجیح می دهند تعطیلات را با خانواده اوقات خود بگذارند. در حالی که مسئولان خیلی راحت می توانستند که با قبول درخواست کانون رانندگان و دارندگان بخش مسافری برای استفاده از رانندگان بازنشسته که قبلاً آزموده شده بود این کمبود را جبران کنند. متاسفانه ما به شدت با کمبود رانندگان مواجه شدیم و به این کمبود راننده پلیس راهداری هم دامن به دلایل سختگیری های قانونی و حتی غیرقانونی می زند، دفترچه های بسیاری از راننده های ما گرفته شده و به دلیل توقیف دفترچه، رانندگان بسیاری نتوانستند با ما همکاری کنند. یعنی همه عوامل دست به دست هم دادند تا بخشی از ناوگان ما زمینگیر شوند و نتوانیم از حداکثر توان و داشته هایمان استفاده کنیم.

ترابران: آیا تعطیلات عید فطر، توانست موج جدیدی از سفرها را ایجاد کند که تا حدودی کسری حجم سفرهای نوروزی را جبران کند؟

با توجه به اینکه روز عید فطر معمولاً براساس تقویم نیست و براساس نظر علماست، بسیاری از افراد از قبل نمی توانند برای این ایام برنامه ریزی سفر کنند. ضمن اینکه سفرهای تعطیلات عید فطر کوتاه خواهد بود و سفر از استان های جنوبی به مشهد مقدس یا شهرهای شمالی امکان پذیر نیست. بیشتر این سفرها محدود می شود به سفرهای درون استانی و استان های همجوار که نمی تواند موجی ایجاد کند که تا حدی جبران کننده کمبود مسافر در نوروز باشید. این را هم در نظر داشته باشید که اتوبوس های ما 25 صندلی بیشتر ندارد، بیشتر از ظرفیت مشخصی، نمی توانیم کمبودهای گذشته خود را جبران کنیم.

ترابران: آیا یکی از عوامل کاهش سفرهای نوروزی مربوط به مسائل اقتصادی و کاهش قدرت خرید عموم جامعه نبوده است؟

بحث های اقتصادی قطعا تاثیرگذار است، ولی درصد کمی از دلایل کاهش سفر را شامل می شود، آنچه از نظر من اهمیت دارد عدم برنامه ریزی مسئولان برای سفرهای مردمی است، زیرا در نوروز، مسافران ساعت ها در ترافیک جاده ها می مانند موقعی که به مقصد می رسند، هیچ هتل و رستورانی نیست که پاسخگوی نیاز مسافران باشد و بسیاری از خدمات دهندگان از طریق گرانی یا ارائه خدمات بی کیفیت از تقاضای زیاد مسافران سوءاستفاده می کنند. با توجه به این مسائل، مثلاً خانواده من و تمام اقوامم هیچ گاه در ایام نوروز سفر نمی کنیم و برنامه سفر خود را در قبل یا بعد از ایام نوروز تنظیم می کنیم.

متاسفانه نبود برنامه ریزی و پیش بینی های لازم در سازمان های مرتبط با سفرهای مردمی از جمله سازمان راهداری، پلیس راه، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری باعث شده که نتوانند شرایط خوبی برای سفر مردم در ایام نوروز فراهم کنند. با توجه به تجربیات سفرهای نوروزی در سال های قبل، مردم متوجه شده اند بیش از آنچه که برایشان رفاه و آسایش داشته باشند، دچار مشکلات متعددی می شوند وگرنه علی رغم فشارهای شدید مالی مردم می توانند مسائل اقتصادی خود را به هر ترتیبی مدیریت کنند. به عنوان مثال، در مجتمع های خدمات رفاهی بین راهی هیچ گونه نظارتی در ایام نوروز وجود ندارد و مسافری هم که مثلاً می خواهد یک کیلو آجیل بخرد، دیگر زمانی ندارد که بخواهد با سامانه 124 تماس بگیرد و شکایت خود را از افزایش قیمت ها اعلام کند.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید